Mensenrechtenactivisten in landen waar homoseksualiteit strafbaar is vaak de pineut

“LHBTIQ+-personen in Armenië zitten in een lastig parket, maar in veel andere landen is homoseksualiteit strafbaar. Openlijk spreken over je seksuele identiteit leidt daar tot gevangenisstraffen, of zelfs de dood. Mensenrechtenactvisten die dat aan de kaak stellen worden vaak tegengewerkt door autoriteiten, wat hun belangrijke werk moeilijk maakt.” Dat zei Mamikon Hovspeyan, voorzitter van Pink Armenia en het Human Rights House te Yerevan vandaag tijdens de Dodenherdenking bij het Internationaal Homomonument in Den Haag. Hij kreeg bijval van de Haagse wethouder Mariëlle Vavier en voorzitter Marion Tahapary-Keislair van COC Haaglanden. De livestream is terug te zien via Youtube door te klikken op deze LINK

Mamikon, tijdelijk in Nederland is in het kader van het wereldwijde Shelter Cityprogramma van Justice and Peace, was door Stichting Internationaal Homomonument uitgenodigd om te spreken over het thema ‘Leven met oorlog, strijden in vrede.’ Hij noemde het een grote eer om bij het monument te mogen spreken ter gelegenheid van Dodenherdenking. Hij was onlangs nog te zien in de documentaire ‘Fight or Flight’ op NPO3 (Klik HIER voor een fragment.)

Hij eindigde zijn speech met een oproep om de Nationale Herdenking niet alleen te gebruiken om stil te staan bij wie voor ooit voor onze vrijheden hebben gestreden, maar ook om in het heden op te komen voor de rechten van elke individu, ongeacht diens genderidenteit of seksuele voorkeur, waar ook ter wereld. “Alleen zo kunnen we samen werken aan een wereld waarin iedereen vrijuit en zonder angst kan leven. Alleen samen kunnen we een wereld scheppen, waarin ieder mens gewaardeerd en gevierd wordt voor wie hij is.”

Mamikon wees er verder op dat de oorlog in Armenië er voor heeft gezorgd dat hervormingen om rechtspositie van LHBTIQ+ te verbeteren steeds worden uitgesteld. “Het is niet het goede moment”, hoort hij vaak. Hij wees er in zijn speech op dat in Armenië vorige week nog een politie-inval plaatsvond in een queervriendelijk club.

Wethouder Vavier dankte Mamikon in haar speech voor zijn inzet voor queerrechten in Armenië. “Den Haag staat als stad van Recht en Vrede achter de strijd van activisten als Mamikon. Daarom is Den Haag ook Shelter City. Wij bieden hen veiligheid, rust, steun en inspiratie. Ik roep iedereen op om solidair te zijn met mensen die vechten voor de rechten van queers, waar ook ter wereld.” De wethouder zei verder de Tweede Wereldoorlog te zien als een confronterende les. “Blijf waakzaam, want leven in vrede en vrijheid is niet vanzelfsprekend en haat en oorlog kunnen altijd overal de kop op steken.”

Ook COC-voorzitter Marion Tahapary-Keislair waarschuwde in haar bijdrage erop dat de tolerantie in onze Nederlandse samenleving onder druk staat. Ze refereerde onder andere aan de situatie onlangs in Eindhoven, waar COC-jongeren onlangs belaagd werden en antihomospreekkoren in voetbalstadions en de negatieve reactie op de voorleesmiddag door drags. “Laten we in gezamenlijkheid herdenken in deze internationale stad van recht en vrede. Opdat we aandacht houden voor elkaar, opdat we samen sterk staan en mogen blijven houden van elkaar.”

Tijdens de herdenking werden de namen genoemd van roze verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog: Frieda Bellinfante, Ru Paré, Niek Engelschman, Sjoerd Bakker en Willem Arondeus. Hun verzetswerk blijft vaak onderbelicht en verdient aandacht. Marion Tahapary-Keislair wees er op dat op 18 september 1942, vorig jaar 80 jaar geleden, een van de grootste massamoordacties plaatsvond tegen rozedriehoeksgevangen in het toenmalige concentratiekamp Sachsenhausen. “200 van hen werden die dag op verschrikkelijke wijze om het leven gebracht. De link met de huidige tijd is dat we moeten voorkomen ooit nog dezelfde kant op te gaan. Elkaar daadwerkelijk als gelijke behandelen vergt voortdurende aandacht”, aldus Marion.

 

Pride Walk 2019 bij Internationaal Homomonument

Op zaterdag 8 juni 2019 organiseert het COC Haaglanden in samenwerking met The Hague Pride voor de derde keer de Pride Walk The Hague. Het verzamel en vertrekpunt is bij het Internationaal Homomonument. De Pride Walk heeft als doel aandacht te vragen voor seksuele diversiteit en LHBTI-acceptatie.

The Hague Pride komt tevens met een nieuw onderdeel voor een Pride, namelijk de “Royal Rainbow Parade”. Een unieke bonte roze parade van koetsen die symbool staan voor Den Haag als koninklijke stad en daardoor kenmerkend zal zijn voor de Pride in Den Haag. De Parade zal op 8 juni starten vanaf het homomonument achter de Pride Walk en zijn weg volgen langs Haagse historische en internationaal bekende locaties.

Meer informatie is te vinden op de website van The Hague Pride

Pride Walk 2018

Ingrid van Engelshoven belooft voortdurende waakzaamheid voor LHBTI-rechten

Minister roept op tot dialoog en begrip, met respect en ruimte voor elkaar

Den Haag, 4 mei 2019

De herdenking op 4 mei 2019 was de vijfentwintigste bij het Internationaal Homomonument in Den Haag aan de Koekamp. Twee minutenstilte om acht uur ter nagedachtenis aan degenen die vielen voor onze vrijheid, voor LHBT’ers die vervolgd of onderdrukt werden tijdens de Tweede Wereldoorlog en met nadruk óók voor alle LHBT’ers die sinds die tijd het slachtoffer zijn geworden van onrecht, waar ook ter wereld.

Zo’n 250 personen waren aanwezig bij de indrukwekkende ceremonie, waarin, omkleed met prachtige liederen door koren De Heksenketel, Vox Rosa en Mannenkoorts, twee toespraken werden gegeven door minister Ingrid van Engelshoven van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en door Harry Derksen, voorzitter van Stichting Internationaal Homomonument Den Haag.

Minister Ingrid van Engelshoven

Minister Van Engelshoven bracht in herinnering, dat ook ná de val van het nazi-regime in 1945, homo’s en lesbiennes werden opgepakt, vervolgd, en gediscrimineerd: „Er is weinig vernietigender voor de hoop, dan het moment waarop je denkt dat de verschrikking voorbij is… en dat niet zo blijkt te zijn.” en „In Nederland verdween homoseksualiteit pas in 1971 uit het Wetboek van Strafrecht.” De minister wees erop dat tegenwoordig in Oost-Europa en de Kaukasus geweld en intimidatie van LHBTI-personen nog aan de orde van de dag is. Van Engelshoven besloot dat de angst om jezelf te zijn pas geschiedenis is, wanneer niemand meer schrikt wanneer ‘ie de hand van z’n geliefde pakt.

We halen een gitzwarte periode voor de geest.
Door de bril van die donkere jaren bekijken we vandaag.
Dat doen we hier al 25 jaar.
En dat blijven we doen.
Ingrid van Engelshoven, 4 mei 2019

De voorzitter van Stichting Internationaal Homomonument Den Haag, Harry Derksen, pleitte op deze memorabele vijfentwintigste herdenking eveneens voor een krachtiger dialoog binnen de samenleving. „Maatschappelijke acceptatie moeten we winnen door begrip te kweken bij hen, die nu dat begrip nog niet hebben.” Hoewel er is natuurlijk reden is tot blijdschap over de steun onder grote delen van de samenleving, zouden LHBTI’ers hun verantwoordelijkheid moeten nemen om zelf meer bij te dragen, door zich uit te spreken over misstanden en ook zelf het gesprek aan te gaan met anderen. Over hun gedeelde belangen, zonder achterlating van degenen die zelf dat gevecht moeilijk aankunnen, omdat ze bijvoorbeeld te oud, of nog te jong zijn. „Meer uitgebreide voorlichting op scholen is een van de middelen om de dialoog met de jongeren aan te gaan, de groep die dat gesprek het meest nodig heeft.”

Derksen sloot af door de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap te bedanken voor de in haar speech uitgesproken bereidwilligheid en steun, mede namens de regering, voor de LHBTI-gemeenschap in de voort­durende strijd voor maatschappelijke gelijkwaardigheid.

Verslag door Jurgen Schouten

LHBTI’ers moeten nog meer in dialoog met de samenleving

3 mei 2019,

Vijf en twintig jaar geleden was het een hoopvolle tijd. En dit monument was het symbool van onze emancipatiestrijd voor een betere toekomst. Nu, 25 jaar later, kunnen we constateren dat die verwachtingen in Nederland grotendeels ook zijn uitgekomen. Echter, de vrijheid om overal écht jezelf te kunnen zijn als LHBTI’er en volledig gelijkwaardig te kunnen leven, blijkt een voortdurende strijd; in Nederland en in andere landen. Gelijke rechten en vrijheden moeten daarbij niet alleen worden bevochten, maar moeten óók worden behouden. Dit alles vraagt om bewustzijn en een sterk gevoel van verantwoordelijkheid. Maatschappelijke acceptatie moeten we winnen door begrip te kweken bij hen, die nu dat begrip nog niet hebben. Het gaat daarbij niet alleen om onze persoonlijke plek in de wereld, maar ook die van LHBTI’ers die zelf dat gevecht moeilijk aankunnen, omdat ze bijvoorbeeld te oud, of nog te jong zijn, waar ook ter wereld. Denk hierbij in Nederland aan dialoog middels bijvoorbeeld  de voorlichting op scholen door vele vrijwilligers. Bij de herdenking van 4 mei 2019, bij het Internationaal Homomonument in Den Haag, is het van grote steun en betekenis dat de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, mevrouw Ingrid van Engelshoven, haar steun en betrokkenheid uitspreekt.

Programma 4 mei 2019

  • 19:25 tot 19:32 uur: Ontvangst gasten
  • 19:31: Aankomst en opstelling van geüniformeerd kader politie en brandweer bij het monument
  • 19:32 Begroeting/ welkomst woord
  • 19:33 Koorgezang (Imagine, van John Lennon)
  • 19:37 Toespraak de heer Harry Derksen, voorzitter Stichting Internationaal Homomonument Den Haag
  • 19:43 Koorgezang (Bring Him Home, uit Les Miserables, gevolgd door Mag Ik Dan Bij Jou, van Claudia de Breij)
  • 19:49 Toespraak Minister Ingrid van Engelshoven van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
  • 19:54 Koorgezang (Eli, Eli, naar een gedicht van Hanna Szenes, gevolgd door het lied Als Alles Duister Is, van Sela)
  • 19:59 tot 20:00: Taptoe door koperblazer
  • 20:00 tot 20:02: Twee minuten Stilte
  • 20:02 Het Wilhelmus wordt gezongen door eenieder
  • 20:05 uur: De kransen worden gelegd
  • 20:15 Publiek krijgt gelegenheid om bloemen te leggen
  • Einde herdenking circa 20:30 uur.

De liederen zijn dit jaar gezongen door vrouwenkoor De Heksenketel, mannenkoor Vox Rosa en mannenkoor Mannenkoorts. Het Taptoe werd geblazen door koperblazer Patrice Boileau, afgestudeerd aan het Koninklijk Conservatorium. Een meer uitgebreide opgave van bijdragen aan de herdenking vindt u op onze pagina dankwoord.