Maandag 27 september 2021,

Vandaag is ontdekt dat het Internationaal Homomonument is beklad met teksten en tekeningen. Aan drie zijden is van de grond tot circa twee meter hoogte sprake van bekladding. Uit verklaringen van voorbijgangers is duidelijk geworden dat dit moet zijn gebeurd tussen afgelopen zondagmiddag en maandagmiddag. Het bestuur van Stichting Internationaal Homomonument Den Haag heeft aangifte gedaan en melding bij de gemeente.

Het bestuur betreurt deze respectloze daad ten zeerste: “Het Internationaal Homomonument is een plaats waar onderdrukte en vervolgde LHBTIQ+’ers, waar ook ter wereld, worden herdacht. Het is ook een officiële herdenkingsplek van de gemeente Den Haag. In de afgelopen jaren was al enkele malen sprake van minder omvangrijk vandalisme, dat telkens werd hersteld. Mensen komen tegenwoordig ook naar het monument om daar overleden geliefden te herdenken, of om stil te staan bij het feit dat Nederland een land is waar je als LHBTIQ+’er relatief vrij bent om jezelf te kunnen zijn, hoewel ook daar nog veel beter moet. Regelmatig worden er bloemen gelegd. Helaas is de sfeer er niet zo ontspannen meer als een aantal jaren geleden. Zo is er bijna dagelijks sprake van rondhangende en slapende daklozen, die soms bezoekers afschrikken. Het bestuur begrijpt de problematiek van dakloos zijn, maar vind sociale veiligheid bij het monument ook belangrijk. Wij roepen de gemeente Den Haag op om na te denken hoe bezoekers met een veilig gevoel deze plek kunnen blijven bezoeken. Laat deze plek symbool staan voor acceptatie en vrijheid.”

19 juli 2021- Regenboogbank bij het Internationaal Homomonument in Den Haag. Daar staat het, als uit het niets verschenen, een bank in de kleuren van de regenboog. Een geschenk van de gemeente Den Haag, welk ertoe bijdraagt dat het een beter herkenbare plek wordt voor onze LHBTIQ+ community.

Den Haag, 4 mei 2021,

Op de foto’s: Wethouder Bert van Alphen met bloemen bij het monument. (foto’s: ©Valéry Kuipers)

‘Er is zeker een verband tussen de Tweede Wereldoorlog en het ontstaan van internationale mensenrechten. Daar is veel goeds uit voortgekomen voor gelijke behandeling en LHBTI-rechten. Maar de vrijheid van de een betekent ook iets voor die van de ander. Daar moet het gesprek over plaatsvinden en dat is nog steeds hard nodig.’ Dat zei Adriana van Dooijeweert, voorzitter van het College voor de Rechten van de Mens, ter gelegenheid van de 4 mei-herdenking bij het Internationaal Homomonument in Den Haag. Zij benadrukte het belang om discriminatie te melden.

Link naar het videoverslag van de herdenking

Van Dooijeweert kondigde in haar bijdrage aan dat het thema van de MensenrechtenMens-prijs dit jaar ‘verbod op racisme’ is. Deze prijs wordt jaarlijks door het College voor de Rechten van de Mens uitgereikt op 10 december, de internationale mensenrechtendag, aan mensen en organisaties die zich inspannen voor mensenrechten ‘Uitsluiting en discriminatie vanwege kleur of afkomst is in wezen net zo onrechtvaardig als vanwege iemands geaardheid.’ legt zij uit. ‘Daarom is het ook zo belangrijk om de overheid te blijven aanspreken op institutioneel racisme.’

Naast Van Dooijeweert spraken Sandro Kortekaas van LGBT Asylum Support en Ricardo Lemmer van Black Queer Holland. De Haagse wethouder Bert van Alphen (Emancipatie) las ‘Een gedicht voor David’ van Jan-Simon Minkema voor. Daarna was te zien hoe hij vanmorgen bloemen legde bij het Internationaal Homomonument nabij Den Haag Centraal. Hier wordt jaarlijks in het bijzonder stilgestaan bij de slachtoffers van de homovervolging en de roze verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog. Daaraan wordt verbonden de strijd voor acceptatie en tolerantie van LHBTIQ+ in Nederland en waar ook ter wereld. Ook COC Haaglanden en diverse ander LHBTIQ+ organisaties legden in de loop van de dag bloemen bij het monument. De gemeente Den Haag maakt de herdenking mede mogelijk.

Sandro Kortekaas, onlangs genomineerd voor de landelijke Jos Brinkprijs, reflecteerde in zijn bijdrage op de Tweede Wereldoorlog en wat dit ons vandaag zegt. Hij las voor uit brieven voor van LHBTI-vluchtelingen in Nederland. ‘Zij komen naar Nederland in de hoop op bescherming en vrijheid. Maar dan komen ze terecht in een onveilige asielopvang met veel homohaat en anti-homogeweld. Vaak noodgedwongen gaan ze terug in de kast’ vertelde hij. ‘En dan vraag ik me af: wat heeft de geschiedenis ons geleerd?’ Kortekaas wees verder op ingewikkelde procedures bij de Immigratie en Naturalisatiedienst (IND). De beoordeling van seksuele geaardheid laat, ondanks enkele verbeteringen, in de praktijk nog steeds te wensen over. Kortekaas hierover: ‘De IND blijft teveel en te lang twijfelen en gelooft hen niet. LHBTI-vluchtelingen worden dan onterecht afgewezen en komen op straat. Ze zijn dan vaak echt wanhopig. Maar ik blijf zeggen: Geef niet op! Blijf geloven in jezelf!’

De laatste spreker was Ricardo Lemmer van Black Queer Holland. Hij wees op het universele belang van herdenken en het leren van de fouten van mensheid uit het verleden. Hij nodigde met name geestelijk leiders van alle gezindte uit om de dialoog over acceptatie van LHBTIQ+ aan te gaan: ‘Met name bij hen ligt de sleutel om traditionele patronen te doorbreken. Er zijn nieuwe inzichten over de interpretatie van heilige boeken. Via hen kan een stukje vrijheid en emancipatie ontstaan.’

Van Dooijeweert sprak nog haar zorg uit over de acceptatie van jonge LHBTIQ+. ‘Onlangs las ik over jonge mensen die er niet met hun ouders durven praten. Dan schrik ik en dan ben ik teleurgesteld en ik ben ook echt wel bezorgd!’ Zij vertelde dat dit vijftig jaar geleden bij een van haar beste vrienden ook al speelde. ‘Het antwoord van zijn strenggelovige ouders was destijds: “Wie van jou houdt is hier welkom”. Gelukkig maar. Zo kan het dus ook’.

Als hartenwens voor de mensenrechten noemde Van Dooijeweert ten slotte, dat de Algemene wet gelijke behandeling ook in Caribisch Nederland moet gelden: ‘Iedereen die wel eens op Bonaire, Sint Eustacius of Saba is geweest, weet hoe belangrijk dat voor de LHBTIQ+-community daar is.

Tekst: Stichting Internationaal Homomonument Den Haag

Stichting Internationaal Homomonument Den Haag, Postadres Noordwal 56, 2513 EC Den Haag, is verantwoordelijk voor de verwerking van persoonsgegevens zoals weergegeven in deze privacyverklaring.

[ENGLISH BELOW]

Op 4 mei staan we stil bij de gevallenen en onze vrijheid. Vanwege coronaregels heeft de herdenking van het Internationaal Homomonument ook dit jaar een ander karakter, maar wij willen deze dag niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Daar is het onderwerp te belangrijk voor. Juist voor LHBTIQ+ mensen heeft de herdenking een extra lading en betekenis, die doorgaat naar de dag van vandaag en in internationaal verband zeer relevant is.

Wij hebben een aantal sprekers bereid gevonden om hierover iets te zeggen:

• Adriana van Dooijeweert (voorzitter College voor de Rechten van de Mens);

• Sandro Kortekaas (voorzitter LGTB Asylum Support);

• Ricardo Lemmer (voorzitter Black Queer Holland);

• Bert van Alphen (wethouder emancipatie Gemeente Den Haag) draagt een gedicht voor.

De online herdenking is op dinsdag 4 mei vanaf ca 19:30 te volgen via het YouTubekanaal van Internationaal Homomonument: https://www.youtube.com/channel/UC2g8rU-xV5wzJyVtwegwKfw

Het nadrukkelijke verzoek is om dit jaar thuis te blijven en niet te verzamelen bij het monument voor de 2 minuten stilte. Dit in verband met de coronaregels. Wij vragen ieders begrip hiervoor.

De herdenking is mede mogelijk dankzij steun van de gemeente Den Haag.

ENGLISH:

On 4 May we will reflect on the fallen and our freedom. Because of the corona pandemic, this year’s commemoration of the International Homomonument in The Hague again has a different character, but we do not want to let this day pass unnoticed. The subject is too important for that. Especially for LGBTIQ+ people, the commemoration has an extra charge and meaning, which continues to this day and is very relevant internationally.

The following speakers will participate:

• Adriana van Dooijeweert (chairperson of the Netherlands College for Human Rights);
• Sandro Kortekaas (chairperson LGTB Asylum Support);
• Ricardo Lemmer (chairperson Black Queer Holland);
• Bert van Alphen (alderman for Emancipation of the city of The Hague) who will cite a poem.

The online commemoration can be followed on Tuesday 4 May from about 19:30 via the YouTube channel of Internationaal Homomonument: https://www.youtube.com/channel/UC2g8rU-xV5wzJyVtwegwKfw

The emphatic request is to stay at home this year and not to gather at the monument for the 2 minutes of silence. This in regard to the corona rules. We ask everyone’s understanding for this.

The commemoration is supported by the City of The Hague.

Op 29 maart 2021 is Rob van Hertum op 74-jarige leeftijd overleden.

Rob was sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw tot heel recent op vele manieren actief geweest in de Haagse LHBTIQ+ beweging: In de Haagse Interaktie Groep Homofiele Jongeren (HIG); het Haagse Roze Front; als lid van het bestuur van het Internationaal Homomonument; als lid van Vox Rosa (vanaf de oprichting in 1985); als barvrijwilliger en kok in het COC Café.

Rob was ook niet te beroerd om (wild) posters te plakken in de stad voor bijvoorbeeld het LHTBIQ+ festival ‘Hagenaers 80’ in 1980 en andere manifestaties met een roze randje. Een actie die hem nog een avondje in het cachot deed belanden.

Wij verliezen in Rob een fantastisch mens. Rob was met zijn pretoogjes een onverbeterlijk positief gezicht die voor altijd in onze herinnering staat gegrift. Wij wensen zijn partner Hans en dierbaren veel sterkte bij dit verlies.

Het bestuur van Stichting Internationaal Homomonument Den Haag

Motie ‘Een zichtbaar homomonument’, 21 januari 2021

Den Haag, 15 juli 2020

Op 14 juli werd een videoclip gelanceerd van de 18-jarige singer-songwriter Raquel Benito Martin, begeleid door musici van het Residentie Orkest (RO) uit Den Haag. Raquel zong het door haar zelf geschreven lied ‘Misschien gaat het wel over’ over haar coming out. Het optreden had bij het monument plaatsgevonden.Het RO schreef: „Met dit nummer wil Raquel jongeren helpen om trots te zijn op wie je bent, ongeacht je geaardheid. Een belangrijke boodschap waar wij volledig achter staan!” In verband met de COVID-19 maatregelen was er geen grote ruchtbaarheid aan gegeven. De video kan hieronder bekeken worden of op Facebook.

Op de Wereldoorlogen na, is er de afgelopen 100 jaar geen schokkender en ingrijpender gebeurtenis geweest dan de Corona pandemie die de gehele wereld getroffen heeft.

Alles staat op zijn kop, het leven valt voor velen stil en geplande activiteiten vinden geen doorgang.

De ons opgelegde beperkingen maken dat de jaarlijkse 4 mei ceremonie bij het Internationale Homomonument niet zoals gebruikelijk door kan gaan. Maar dat betekent niet dat we ophouden met onze al 26 jaar oude traditie om te gedenken en stil te staan bij het onrecht in deze wereld.

Het blijft, ook onder de huidige omstandigheden, van belang te getuigen van het bijzondere van de 75 jaar Vrijheid die wij hier in Nederland meemaken.

Nu een fysieke ceremonie bij het Monument niet mogelijk is heeft de stichting Internationaal Homomonument voor een digitale ceremonie gekozen, om op deze wijze toch de mensen die dit jaar genodigd waren om te spreken, hun verhaal te laten doen middels een video opname.

Het is bijzonder om te zien hoeveel moeite er door deze sprekers is genomen om het verhaal van 75 Jaar Vrijheid te vertellen.

Frans Leidelmeijer bijvoorbeeld, die als spreker symbolisch het begin van de 75 jaarsperiode vertegenwoordigt, heeft zijn gehele entourage op zijn verhaal afgestemd. Frans geeft aan:

‘Het schilderij op de ezel op de achtergrond  heb ik bewust gekozen omdat het in Bandung is geschilderd door de Nederlandse schilder Ries Mulder (1909-1973), die van 1940-1946 in Indië verbleef en daar als kunstschilder werkte. Tijdens de oorlog  heeft hij ook in het Jappen kamp gezeten. In 1948  kreeg hij de opdracht van de Nederlandse regering een kunstopleiding in Bandung op te zetten. Hij gaf les in schilderen en kunstbeschouwing. Zijn Indonesische leerlingen droegen hem op handen en enkele behoren nu tot de top van de Indonesische schilderkunst.

Het schilderij was vroeger van Bep Rietveld, de dochter (van dè Rietveld) die het van Mulder kocht. Bep is in 1938 naar Indië is gegaan en heeft in de oorlog in het Jappenkamp gezeten, waar ze veel portretten van gevangenen heeft gemaakt. Ik zit  aan een eettafel met de bekende zigzagstoelen van Gerrit Rietveld en in de schaal van de  beroemde keramist Geert Lap (1951-2017) is de Indonesische vrucht  papaya te zien. Op het stilleven staat rechts op de voorgrond ook een stuk papaya.’

En zo heeft wethouder Bert van Alphen, van de gemeente De Haag, de moeite genomen zijn bijdrage, een voordracht van het gedicht ‘De Rechtelozen’ van Karel F. van Reijm, op te nemen bij het Homomonument

Het bestuur van de Stichting Internationaal Homomonument Den Haag is blij met de bijdrage van de stichting Vobis, die een lans breekt voor de erkenning van de LHBTI+ personen in het algemeen en binnen hun gemeenschap in het bijzonder.

Het bestuur is de sprekers zeer erkentelijk voor hun getuigenissen en meent dat met de publicatie hiervan een bijdrage te leveren aan de nationale manifestatie van 75 Jaar Vrijheid.

01-05-2020: Vanwege het Coronavirus COVID-19 gaat de herdenking op 4 mei 2020 bij het Internationaal Homomonument niet door. De organisatie gaat daarom op een andere wijze aandacht besteden aan 4 mei. Dit wordt gedaan in de vorm van videoboodschappen van de sprekers. Zodra hier meer over bekend is zal dit op deze website worden bericht en op de Facebookpagina van het monument.